Μιχάλης Κατρίνης: Πλήγμα για τον τουρισμό η απαγόρευση στάθμευσης τροχόσπιτων
8 Μαΐου - 09:42 Χωρίς κατηγορία
Σοβαρό πλήγμα για τη φήμη και την ανταγωνιστικότητα του ελληνικού τουρισμού επισημαίνουν ο Μιχάλης Κατρίνης και άλλοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, με αφορμή την πρόσφατη νομοθετική απαγόρευση στάθμευσης τροχόσπιτων σε δημόσιους και κοινόχρηστους χώρους. Με ερώτησή τους προς την Υπουργό Τουρισμού Όλγα Κεφαλογιάννη τονίζουν ότι η ρύθμιση του άρθρου 27 του Ν. 5170/2025 θεσπίζει αυστηρούς περιορισμούς χωρίς προηγούμενο σχεδιασμό, χωρίς μελέτη επιπτώσεων και χωρίς καμία πρόβλεψη για την ανάπτυξη εναλλακτικών υποδομών.
Η απαγόρευση αφορά ακόμη και σύντομες στάσεις για ξεκούραση ή φαγητό, ενώ απαγορεύεται και η φιλοξενία περισσότερων του ενός τροχόσπιτου σε ιδιωτικό χώρο. Όπως επισημαίνεται, η ρύθμιση στοχοποιεί ένα είδος τουρισμού που στηρίζεται στη βιωσιμότητα, την εμπειρικότητα και την ελευθερία μετακίνησης, αποκλείοντας χιλιάδες επισκέπτες που συνεισφέρουν ουσιαστικά στην τοπική οικονομία.
Παρά τη σταθερή αύξηση του τουρισμού με τροχόσπιτα στην Ευρώπη, η Ελλάδα παραμένει χωρίς ούτε μία επίσημη υποδομή camper stop, σε αντίθεση με χώρες όπως η Ιταλία, η Πορτογαλία και η Γαλλία, οι οποίες εφαρμόζουν ευέλικτα κανονιστικά πλαίσια και επενδύουν σε αυτόν τον τομέα. Το 2023 καταγράφηκαν πάνω από 470.000 αφίξεις και 2,1 εκατομμύρια διανυκτερεύσεις σε κάμπινγκ και τροχοβίλες στην Ελλάδα, με την πολιτεία ωστόσο να απουσιάζει από κάθε στρατηγικό σχεδιασμό.
Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ καλούν την Υπουργό Τουρισμού να απαντήσει αν προηγήθηκε σχεδιασμός πριν από τη νομοθέτηση των απαγορεύσεων, αν έχουν εξεταστεί οι ελλείψεις σε υποδομές και αν προγραμματίζεται η δημιουργία camper stop ή άλλων δομών φιλοξενίας. Ζητούν επίσης να γνωστοποιηθεί εάν υπήρξε διαβούλευση με κοινωνικούς και επαγγελματικούς φορείς, εάν εκπονήθηκε μελέτη επιπτώσεων στον τουρισμό και τι στρατηγική διαθέτει η χώρα για να ενταχθεί στον ευρωπαϊκό χάρτη περιοδεύοντος τουρισμού.
Η Ερώτηση καταλήγει με έντονη κριτική στην επιλογή του Υπουργείου να προχωρήσει σε μια απαγορευτική ρύθμιση χωρίς να προηγηθεί καταγραφή των υφιστάμενων δυνατοτήτων και χωρίς καμία συνοδευτική πρόβλεψη για τη στήριξη ή την ανάπτυξη μιας ανερχόμενης και περιβαλλοντικά φιλικής μορφής τουρισμού. Όπως σημειώνεται, το αποτέλεσμα είναι να δημιουργείται διεθνώς η εντύπωση ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που απορρίπτει τον ταξιδιώτη με τροχόσπιτο, χωρίς να προσφέρει καμία εναλλακτική, πλήττοντας έτσι την τουριστική της εικόνα και τη δυνατότητα διαφοροποίησης του τουριστικού της προϊόντος.